Jedzenie to wymówka.
Zapychacz czasu
Czy coś mnie trapi że zajadam emocje? Czy ja w ogóle zajadam emocje? Czy może po prostu jest to moją wymówką do nic nie robienia, do przesiedzenia bez czynnie kolejnego dnia?
Nie mogę zrozumieć czemu jem i wymiotuje. Szukam jakiegoś powodu, ale nie mogę go znaleźć. Jedyne co mi przychodzi na myśl że jest to wymówka, jestem chora więc nic nie muszę, nie musze się uczyć, nie muszę sprzątać, nie muszę się hamować, nie muszę myśleć. Nic nie muszę.
A jednak życie ma gdzieś to czy jestem chora....
Muszę nauczyć się do sesji.
Muszę ładnie wyglądać.
Muszę iść do pracy
Muszę posprzątać.
Muszę znaleźć czas dla wszystkich.
Muszę się uśmiechać.
Kiedyś zwalałam moje żarcie na to że mam za dużo obowiązków. Teraz już ta wymówka nie działa, bo to nie prawda.
Nie dlatego jem że jestem smutna, bo nie jestem.
Nie dlatego jem że przygniatają mnie obowiązki.
Nie dlatego jem bo ktoś mnie skrzywdził.
Nie dlatego jem bo jestem samotna.
Jem dlatego bo się nudzę, bo to najłatwiejsze rozwiązanie dla nudy, postać przy robieniu żarcie, pójść po nie do sklepu, potem odpalić serial, usiąść, jeść, pić, palić a potem rzygać.
Mało interesujące, tylko jak przestać?
Postanowienia?
Nie wiem czy się sprawdzą, czy się udadzą, no ale może jak napisze to wyjdzie....
1. Nosić przy sobie tylko 10zł
2. Po jednym odcinku serialu każdego dnia, nie więcej.
3. NAUKA, sesja już tak blisko, muszę się uczyć dużo, jak najwięcej.
4. Robić coś konstruktywnego, nie doprowadzać do momentu w którym się nudzę.
NUDA ZABIJA
Nie ma nic o chudnięciu, ćwiczeniach, ograniczeniach. Dlaczego? Zazwyczaj mi to nie wychodzi, jeśli nie będę kupowała dużo żarcia to się nie nażre... proste. Nie ma o ćwiczeniach, znam siebie jak będę mieć ochotę to będę ćwiczyć, jak nie to żadne postanowienie mnie nie będzie obchodzić. Nie ma nic o schudnięciu. Doszłam do swojego ideału, jestem chuda.Większość uważa że za chuda... Chciała bym jeść jakoś w połowie normalnie, tak by trochę jeszcze może schudnąć a na pewno nie przytyć. Taka moja uroda że zawsze jednak chce być chudsza, ale nie chcę by to było moim priorytetem. Priorytetem ma być NAUKA, i to by się nie nudzić. To wszystko.
Na zdjęciach macie mnie. Sami oceńcie czy grubas ze mnie. Ja bym odchudziła już tylko nogi. Ale one mają mnie w dupie... Nie chcą chudnąć. Trochę przykre. Ale nie można mieć wszystkiego.
A ja mam tak dużo:
1. Cudownego chłopaka
2. Studia
3.Pracę
4.Przyjaciół
Powinnam być szczęśliwa. Powinnam....
Nie wiem czy kiedykolwiek będę w stanie powiedzieć o sobie, że doszłam do swojej idealnej wagi, że jestem chuda... Ja zawsze chcę mniej i mniej. Podziwiam, że potrafisz tak powiedzieć. Poza tym masz rację - jesteś szczuplutka, w ogóle ładna z Ciebie dziewczyna! Ciekawi mnie ile ważysz i ile masz wzrostu.
OdpowiedzUsuńCzęsto mam tak, że gdy nagle na głowie zwala mi się wiele obowiązków, zaczynam się objadać, by mieć wymówkę. Bo przecież jestem chora, więc nic nie muszę robić. Niestety tak nie ma. Kiedy jestem zestresowana, niestety zaczynam wpadać w ciąg bulimii. Choć, gdy miałam swoją pierwszą sesję w życiu, nagle zaczęłam chudnąć, bo nauka tak bardzo mnie pochłonęła, iż przestałam całkowicie myśleć o jedzeniu.
Jedzenie jest wymówką. Poza tym tracisz na nie mnóstwo pieniędzy i to co zyskujesz, to tłuszcz. Widać, że wpadłaś w błędne koło. Musisz się przemóc i powiedzieć stop. Jest to bardzo trudne, ale wierzę, że ci się uda. Trzeba sobie uświadomić, że jedzenie daję szczęście, właściwie jego pozór, na chwilę. Potem wyrzuty sumienia i wymioty. Kochana, życzę Ci silnej woli i powodzenia! Trzymaj sie, Jesteś ładna i szczupła i nie warto tego zaprzepaszczać jedzeniem.
OdpowiedzUsuńBuziaki, Aga.
Jest jeszcze coś więcej, poza bulimią, ciałem, obsesją.
OdpowiedzUsuńJest jeszcze życie. Chodź, jeszcze się załapiesz!
Osiągnęłaś perfekcję. Nie masz za grubych ud. Teraz ewentualnie możesz np ćwiczyć z Chodakowską - to wyszczupla uda, jeśli Ci na tym zależy. Ale według mnie niczego Ci nie brakuje.
OdpowiedzUsuńCzy jesteś jeszcze?
Jesteś tu jeszcze?
OdpowiedzUsuńPrzeczytałam wszystko. Jesteś slina. Bardzo. Dasz sobie z tym wszytskim radę
Bardzo smutny wpis, ale jakże prawdziwy...
OdpowiedzUsuńwww.proano.blog.pl
Jesteś śliczna! I masz takie ładne włosy!!!
OdpowiedzUsuń